Dagboek, 16 september 2009

In de trein maandag zaten we naast elkaar, zijn hand op mijn knie. En ik voelde me zo gelukkig. Gewoon, omdat ik daar zat, samen met hem.

Ik ben zo ongedurig.

Ik wil nog zo veel,
en ik moet nog zo veel,
en ik ben zoveel verliefd.